Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Επανεξετάζοντας τις Περιφράξεις: Χώρος, Υποκειμενικότητα και Κοινά



Alex Jeffrey
School of Geography, Politics and Sociology, Newcastle University, Newcastle-upon-Tyne, UK; alex.jeffrey@ncl.ac.uk
Colin McFarlane
Department of Geography, Durham University, Durham, UK; colin.mcfarlane@durham.ac.uk
Alex Vasudevan
School of Geography, University of Nottingham, Nottingham, UK; alexander.vasudevan@nottingham.ac.uk
Περίληψη
Ενώ οι έννοιες των «περιφράξεων» και των «κοινών» γίνονται όλο και πιο δημοφιλής στην κριτική γεωγραφία, έχουν γίνει παρόλα αυτά λίγες προσπάθειες για να τις σκεφτούμε μαζί. Αυτό λοιπόν το κείμενο καθορίζει μια διαλεκτική των περιφράξεων-κοινών ως τρόπο σκέψης μέσω των σύγχρονων διαδικασιών αποκλεισμού, βίας και ετερότητας. Εμείς, εξετάζουμε τι διακυβεύεται μέσω μιας γεωγραφικής ανάγνωσης των περιφράξεων, που σημαίνει ότι αναζητουμε τη διαδικασία μέσω της οποίας ο νεοφιλελευθερισμός λειτουργεί μέσω συγκεκριμένων  μορφών χωρικότητας και υποκειμενικότητας. Με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζουμε τις χωρικότητες της περιφράξεις των «άλλων»: στρατηγικές και πρακτικές των σχέσεων που παράγουν τα κοινά (commoning), οι οποίες συναρθρώνουν πιο περιεκτικούς, δίκαιους και βιώσιμους χώρους. Εξετάζουμε την υλικότητα των περιφράξεων σε ένα ευρύ φάσμα χώρων, από τις διαδικασίες εγκατάστασης τειχών έως σε μια πιο ουσιαστική εκτίμηση των ποικίλων συναρθρώσεων των περιφράξεων τόσο σε υλικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο των υποκειμενικοτήτων. Συνεχίζουμε, εξερευνώντας τις καταγραφές των περιφράξεων στο ανθρώπινο σώμα, εξετάζοντας το δίκαιο και τη βιοπολιτική. Ως συμπέρασμα, εξερευνούμε τις εφαρμογές αυτών των ισχυρισμών στην κριτική γεωγραφία.
Λέξεις κλειδιά: περίφραξη, κοινά, συνάθροιση, πολιτότητα, βιοπολιτική
«η πτώση του τείχους του Βερολίνου υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούσε την έλευση του ενιαίου κόσμου της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Είκοσι χρονιά αργότερα, είναι ξεκάθαρο ότι τα τείχη στο κόσμου έχουν απλώς μεταφερθεί… Νέα τείχη κατασκευάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο: μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, μεταξύ του Μεξικού και των ΗΠΑ, μεταξύ της Αφρικής και των Ισπανικών θυλάκων, μεταξύ των απολαύσεων των πλουσίων και των επιθυμιών των φτωχών, είτε πρόκειται για αγρότες σε χωριά είτε για αστικό πληθυσμό σε φαβέλες, μπανλιέ, εστάτες, χόστελ, καταλήψεις και παραγκουπόλεις. Το κόστος του δήθεν ενιαίου κόσμου του κεφαλαίου είναι η βίαιη διαίρεση της ανθρώπινης ύπαρξης σε περιοχές διαχωρισμένες με αστυνομικούς σκύλους, γραφειοκρατικούς ελέγχους, ναυτικές περιπόλους, αγκαθωτά συρματοπλέγματα και απελάσεις» (Badiou 2008:38).