Πηγή:
Λέσχη της ανυπότακτης θεωρίας, (Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013)
Αγαπητέ κύριε Θεοδωρόπουλε, με αφορμή το
χθεσινό ειρωνικό σας σχόλιο για μένα στη στήλη της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ – Γνώμες»
θέλω να σας πω μερικά πράγματα, τα οποία ίσως να
μην τα έχετε σκεφτεί ποτέ, δηλώνοντάς σας όμως, πως εγώ ποτέ δε σχολιάζω γνώμες
άλλων, αν δε με έχουν προκαλέσει πρώτα αυτοί. Αλλά αν με προκαλέσουν απαντώ με
τον δικό μου τρόπο, ο οποίος πολλές φορές δεν είναι κι ο καλύτερος για τον
άλλον. Και καλά εσείς δεν ξέρατε – δε ρωτούσατε;Ξεκινώ λέγοντάς σας κατ’ αρχάς,
πως είναι κρίμα να μη γνωρίζετε, ως πνευματικός άνθρωπος που είστε, όπως
τουλάχιστον δηλώνετε, ότι η διεκδίκηση της «ουτοπίας», ως μηχανισμός
υπεράσπισης ανθρωπίνων αξιών, δεν εντοπίζεται στη «νεότητα» και δεν αντιβαίνει
την «ωριμότητα». Αντιθέτως, αν χαρακτηρίζει κάτι την «ωριμότητα» είναι η
διαχείριση της «ήττας». Άρα, όταν η «ήττα», κύριε
Θεοδωρόπουλε, εντοπίζεται στη διάψευση μιας συλλογικής ουτοπίας, το άτομο
δύναται να διατηρεί τον ουτοπικό του λόγο και να εμμένει στις αξίες και τα
αιτήματα, που διαμορφώνουν την εκάστοτε «ουτοπία», αναδιατάσσοντας την
«τακτική» του με βάση την νέα πραγματικότητα.
